Akpartinin birinci çıkması sorun değil de

 

Akpartinin yerel seçimler birinci çıkması sorun değil de... 

Asıl sorun etnik siyaset yürüten DTPnin halk tarafından gördüğü teveccüh. Kimileri, bunu demokrasinin sandığa yansıması, askerin siyasetten el çekmesi olarak nitelendiriyor. DTP normal bir siyaset izleyerek, etnisite unsurlarını öne çıkarmadan, refah, huzur, ekonomi, yolsuzlukla mücadele vb normal siyaset değerleriyle başarmış olsa denilen gibi sorun olarak algılamazdım. Ama maalesef öyle değil. Baydemir,  elde ettikleri sonucun yürüttükleri etnik siyasetin bir neticesi olduğunu dile getiriyor. Gazetelerin ve internet basınının köşe taşları bunu, bölgedeki sorunun çözümü için halkın "imralı iradesini" işaret ettiğine yoruyorlar. Ve bu durum terörün bir işe yaramasına ramak kaldığının bir göstergesi, artık iş AB bölge siyasetini  imralıdaki teröriste yönlendirme çabalarına ağırlık vermesine kalıyor. Uzun zamandır devletimizi, ab baskılarıyla bir siyasi mütecrit durumuna sokulmaya çalışılan terörist başı üzerindeki planlar iki başlı duruma sokuluyor. Bölge siyasetinde ya apo ya barzani tercihine (ehven-i şerreyne) zorlanacaktır iktidar. Kendi siyasetimizi oluşturamayıp çözüm üretemediğimiz için tercih yapmak zorunda bırakılıyoruz. Korkarım ülkemiz iktidarı, bu seçimde aldığı darbeden dolayı pek de buna direnecek gibi durmuyor. Büyük ihtimal görüyorum ki dışarının baskısı ağır basarsa ortadoğuda bölgenin ve Irak'ın şekillenmesi müzakerelerine akparti bu güven kaybıyla dayanamayacaktır. Akparti iktidarı bu sürümcemeyi önümüzdeki seçimlerin ardına sarkıtma dirayetine sahip olmadığından orta vadede bir erken seçim öngörüyorum. Fikir isterdiki enveni şerre düşmektense kendi siyasetimizi uygulayabilseydik. DTP nin bu etnik siyaseti ileride başarılı olursa benzer siyasete eğilecek bir yapı mevcut olmasa da doğmasından şüphe etmekteyim. Bu siyasetin kırılmasında iktidara da muhalefete de büyük sorumluluk düşüyor. Aynı seçimlerde olduğu gibi bir çalışmayla bölgede etnik siyasetin sonuçlarını cahilinden, okur yazarına anlatacak saha propagandası gerekmektedir. Bu çalışmada örneklenebilecek bir çok bölge mevcut dünya üzerinde. (Somali, darfur, afganistan, ırak vb.) Ayrılıkçı siyasetin, bu siyaseti güden üç-beş kişi dışında kimseye faydası olmayacağı açık, seçik bir şekilde anlatılmalı. Asıl çaba sarfedilmesi gereken dönem seçim sonrasıdır. Her ne kadar parti teşkilatları, örgütleri yorgun olsa da bu yorgunluk bize büyük bedeller ödetilmesine bahane edilmemeli. Hiç şüphem yok ki ab, etnik siyasetin önderlerine büyük motivasyon ve güç desteği sunacaktır bizim de millet olarak bunlara fırsat vermememiz gerekmektedir. Ülkemiz siyasi partileri milli siyaseti öne çıkarma gücünü ortaya koyabilmelidir. Muhalefet bütün enerjisini buna yönlendirmelidir çünkü iktidardaki motivasyon kaybı (her ne kadar başka yöne bir kanalize olarak boşalmış olsa da istenen yöne kaydırılamayacak kadar tükenmiştir) ülke siyaseti için muhalefet tarafından doldurulmalıdır.

Umarım öngörülerim ve endişelerim boşa çıkar.