kenan evren

günümüzde görev yapmış bazı genel kurmay başkanlarının "dik duruş" konusunda ders alması gereken bir şahsiyet.
doğru, yanlış, onaylarsın, onaylamazsın adam darbe yapmış ve sonuna kadar arkasında duruyor, aması maması yok. bugün olsa yine yapardım diyor.

oysa gel günümüze; zamanında muhtıra çeken genelkurmay başkanı şimdi kıvırmanın son raddesinde; o bir muhtıra değildi diyor, hükümetle el ele. win-win!

bir noktada da kenan evren haklı; "biz kurucu iktidarız, bizi yargılama yetkiniz" yok diyor. adamların zamanında çıkarılan anayasa ve kanunların sırtında yükselen bir iktidar şimdi kendisini zirveye taşıyan bir rejim ile hesaplaştığını söylüyor. gel de inan...

arabeskçilerin politik duruşu olmaması

etkiledikleri kitle göz önüne alınınca ilginç bir durum.

düşünsenize; fazıl say kadar orhan gencebay'ın, müslüm gürses'in, ferdi tayfur'un, ibrahim tatlıses'in politik demeçler verdiğini! ne hikmetse bunlardan hiç birisi nihat doğan kadar bile(?) olamadılar.
arabesk ezilmiş, hor görülmüş, hakir görülmüş insanların sığınağı oldu hep, meyhanelerde rakılara, evlerde biralara eşlik etti çilingir sofralarında.

artık toplumda bilerek mi bilmeyerek kendilerini bu konumda sabitledilir bilmiyorum, araştırılması lazım. 
belki de arabeskin doğuşu emperyalizmin bir toplumsal mühendislik çalışmasıdır.

sevgilin mi terk etti, işten mi çıkarıldın, kaza mı geçirdin, sakat mı kaldın, iş mi bulamıyorsun vur arabeske!

belki de günümüzde artan kadın cinayetlerinin artmasının nedeni de arabeskin toplumdaki sakinleştirici etkisini yitirmesinden kaynaklanıyor olabilir.

imralı

terör örgütü karargahına dönmüş bir vatan toprağı.

türkiye cumhuriyetine ait bir cezaevi mi terör örgütü karargahı mı bir karar verin artık!
terör örgütü lideri apo dan bahseden kim varsa, herifin adını anmak, terörist başı, bebek katili demek yerine imralı diyor.
kandil e girmekten bayrak dikmekten bahsederken vatan toprağını terör örgütü karargahı olarak niteliyoruz kimse de "hoopp birader noluyor orada" demiyor millet o kadar kanıksamış.

özelleştirme

küresel sömürgen sermayenin, kamu eliyle ucuza piyasaya sürülebilen mallardaki karlılığı artırıp kendi lehine çevirebilimesi amacıyla liberal politika adı altında devleti belli alanlara sıkıştırıp üretimden uzaklaştırma yöntemidir.

özellikle ulaştırma, sanayi ve tarımsal gıda sektörleri başı çeker.

devlet, ürettiği bir malın, hizmetin maliyetini vergi mükelleflerine paylaştırarak üretimi daha az maliyetle yapabilir ve piyasaya sürebilir. 
bu nedenle de vatandaşlar, kollektif olarak maliyetine katlandıkları bu mallara ve hizmetlere piyasada daha ucuza ulaşabilirler.

bu durumda piyasada aynı işi yapan özelikle emperyal sermayenin ve işbirlikçi yerli sermayenin rekabet gücü devlet karşısında zayıflar karlılığı düşer. 

emperyal sermayenin işte bu rekabet gücünü ele geçirmek, karlılığını artırabilmek için liberalizm politikasıyla başvurduğu yoldur özelleştirme.

bu yol, devlet idaresini yürüten makamların, devletin bu üretim gücü üzerindeki nüfuzu, rantiyesi ve bunların kötüye kullanımı bahane edilerek millete kanıksatılmıştır. emperyal sermayeye özelleştirmeyi halka iyi bir şey gibi yutturmanın önünü açan en büyük etken işte bu yönetimdeki rantiye zaafıdır.

iş teklifini reddetmek

hedeflerinize, hayallarinize giden daha açık bir yolu ortak diye yola çıktığın adamı satmamak adına yapılabilmektedir bir kaç kere.

aslında verdiğin kıymete değmeyeceğini sonraları anlıyorsun ama işte, kader de tam bu oluyor: önündeki seçenekler konusunda verdiğin kararlar.

şimdi o zamanki kararıma göre daha iyi bir yerdeyim, buralara gelirken verdiğim karara değmeyecek birisi sayesinde burada olmak düşündürse de beni o kansızın sadece bir vesile olmuş olması biraz olsun ferahlatıyor gönlümü.