I
uzuyor zaman
bir ben biliyorum
gecelerin ne bitmez olduğunu
bir de yatalak hastalar
yorgun bir gam türküsü bana artakalan
üzerinde uyanıp durduğum sarı yapraklardan
o uzayan gecelerde
fırtınalar dallarını kırıyor ağaçların
bir at can çekişiyor önümde
sanki kıyamet kopuyor
çocuklar annelerine,
anneler çocuklarına koşuyor.
uzuyor geceler
üşütüyor geceler
ürkütüyor geceler
kar kefenlerken bedenimi
hayır,
üşüdüğümden değil titremem
kar yağdı diye değil!
gece gündüze dönerken
kanatmayıp yakıveren hançerden
II
ve sonra sabah oluyor.
bir minibüse biniyor,
herhangi bir durakta iniyorum.
yollara düşüyorum
sakınmıyorum ayaklarımı su birikintilerinden
sakınmıyorum kalbimi su birkintilerinden
parklarda, bahçelerde duruyor
boyacı çocuklara
efsunlu hikayeler anlatıyorum.
bir deli nem yürüyor hikayelerden,
sokağının kaldırımlarından,
nar ağaçlarından.
siliyorum parmak izlerini gözlerimden,
vapurlardan, iskelelerden, sandalyelerden
bembeyaz karlar gibi
düşüyorum gökyüzünden
hayır!
üşüdüğümden değil titremem
kar yağdı diye değil!