Ekrana muhalefet aranıyor

Bir zamanlar televizyon ekranlarında iktidara karşı muhalefet yapabilen, halkın yaşadığı sıkıntıları attığımız kahkahalar esnasında açık kalan ağzımızdan midemize kadar sokan mizah programları mevcuttu. "Programları" denecek kadar çok değildiler aslında hepi topu ya iki ya üç.

Ekrandan mizahi muhalefet denince benim aklımda "ben,ben, ben diye el kaldırıp havalara zıplayan" olacak o kadar yerini hiçbir yere terk etmiyor. İktidarın uygulamalarına neredeyse gerçek zamanlı cevaplar veren skeçleri, halkta olduğu kadar siyasilerde de çeşitli tepkilere sebep oluyordu.

Her hafta "olacak o kadar"da yayınlanan bir skeç ana haberlere konu oluyordu neredeyse yada kesin bir bakan çıkıp programda yapılan skeçle ilgili bir açıklamada bulunuyor veya veya RTÜK'e siyasiler tarafından "olacak o kadar" hakkında şikayet ediliyordu. Demek ki bu programlar o zamanlar amaçlarına ulaşabiliyor ve siyasi iktidara seslerini ulaştırabiliyorlardı.
Levent Kırca, Nejat Uygur, Hamdi Alkan, Ali Poyrazoğlu gibi sanatçılar genelde müstehcen üsluplarından dolayı eleştiriliyorlardı ama onlar da biliyorlardı ki halkın aklına bir şey sokmak uçkurun ipini gevşetmekten geçiyordu.

Yakın geçmişte bir de Hamdi Alkan "silindiri :)" vardı. Olacak o kadar, gibi etkili olamasa da kendince tutturduğu üslupla yoluna devam ediyordu.İyi kötü ekrandan birşeyler söyleyebilmeyi başarıyordu.
Hamdi Alkan'da baktı ki AKP, halkı yalamış yutmuş artık beyni yıkanmış halktan bize ekmek çıkmaz o da son zamanlarda tutmaya başlayan büyü, böcek işlerine dalıp çocuklara yönelik program yapımcılığına veriyor ağırlığını.


Nejat Uygur (Allah şifa versin) un yeri de ayrı tabiki, olacak o kadar gibi gerçek zamanlı olmasa da zamanında yayınlanan çekimleri oldukça etkileyiciydi, politik atıfları falan. Son zamanlara doğru "ince ince yasemince", "reyting hamdi" gibi yapımlara yerlerini bırakmış olmaları üstlendikleri görevlerin de yerlerini alanlara geçtiğini pek göstermiyordu. Levent Kırca 2006 da olsa gerek "Makina"da olacak o kadar adı zirvedeyken bırakmak istiyorum demiş. Doğal olarak iktidara o kadar yaklaşınca insan yapacaklarını yapamıyor; çünkü o zamanlarda Levent Kırca AKP nin "Siyaset Okulu"nda ders vermeye başlıyor.

Aaa bir aralar da "Bir demet tiyatro" vardı tabi, Yılmaz Erdoğan'ın henüz sınıf atlamadığı ve idealist olduğu zamanlara denk gelen vakitlerde. BKM de sermayeyi yaladıktan sonra tv ekranlarında halkla buluşan yapımları da unutmamak gerek Yılmaz Erdoğan adıyla anılan; Oto Gargara,Bana Bir Şeyhler Oluyor.

Sabahların -çoğu kez benim sinirimi bozsa da- sivri dilli şekeri Metin Uca. Uyan Türkiye isimli sabah programıyla, sabahın köründe ciyak ciyak bağırarak yolunda gitmeyen birşeyleri, koştura koştura yola düşen ve işine yetişmeye çalışan insanlara duyurmaya çalışıyordu. Tek kişilik gösteri ve kitaplarıyla yine de bileğinin gücünü göstermekten geri kalmıyordu. en son cumhurbaşkanlığı adaylığı sürecinde gündeme düşmüştü ağırlıklı olarak ama şimdi yarışma programı sunuculuğuna devam edip arasıra da çeşitli programlara konuk olarak katılmakta.

"Gece kuşu" ile başlayan ekran macerasını "Televizyon Çocuğu" ile devam ettiren, Zaga ile beraber sosyal sorumluluk duygusu adımlarını hızlandıran ve ekran başındakileri uyutmamayı amaç edinen "Makina" ile fiili ekran macerasına son vermiş görünen Okan Bayülgen. Okan da yorulmuştu, uyuşmuş gençliğin beynini camsille parlatmaya çalışmaktan ve bence sonunda o da yenik düştü bu savaşta.

Her neyse şimdi nerede ve ne yapıyorlarsa zamanında güzel işler çıkarmaya ve halka adamışlardı kendilerini. Şimdi ekranlar şarkı, türkü, dans, sevişme, çiftleşme programlarında kaldı ne yazık ki. Ha bir de yeşilçam filmlerinin cilalanmış hali günümüz
dizilerine.