Fazıl Say, gitme!

Ülkemizin dünya çapında en gözde piyanistlerinden Fazıl Say'ın, yurtdışında bir gazeteye verdiği mülakatta; ülkemiz iktidarından söz ederek bakanların eşlerinin başlarının kapalı olmasından dem vuraram bu ülkede onlar kazandı biz(!) azınlıkta kaldık, Türkiye'yi terk edebilirim, demesinin ardından gazetelerin, ekranların köşe taşlarından tek tek sesler gelmeye başladı. Bazıları haksız bularak git diyordu bazıları da haklı bularak gitmesi için destekliyordu da hiç kal diyen yoktu. Daha sonra söylediklerinde çark edip başka yerlere çevirmeye çalıştı ama oralarda da duvara tosladı maalesef! Ben de ilk başta, çok istiyorsa gitsin; giden gider kalan sağlar bizimdir diyordum.
Ya sev, ya terket sloganını öne sürerek bu ülkenin, aydın insanları hep gitmeye zorladığından dem vuruluyor. Daha önceleri bu ülkeden gitmek zorunda kalanlardan bahsedildi köşe taşları tarafından. Bağlantı vermek isterdim ama her köşe de bu konular işlendiğinden uğraşmak istemedim.

Bu noktada gerçekten de "Ya sev, ya terket" sloganı, görevini üstleniyor ve yerini buluyor.
"Ya sev" kısmı işte burada Fazıl Say gibilerine söyleniyor. Burada şu bağlantıdaki tahlile yer vermek uygun olur.
Ama ben kimsenin söylemediğini söylüyorum Fazıl Say'a: Eğer fikirlerinde gerçekten samimiysen yani Ali Saydam'ın söyledikleri

Eğer, “Uzun zamandır medyada benden adam gibi söz edilmedi. En son edildiğinde de yine sevgililerimden biriyle gündeme geldim. Bana yakışmayan süfli aşkların özellikle de Hande Ataizi macerasının bıraktığı olumsuz algılama tortularını üstümden bir türlü atamadım. Bir of çeksem de karşıki dağlar yıkılsa!” diye planlanmış acemi bir çıkış değilse; o zaman Batılı gazetecilerin bizim mevcut ve potansiyel ‘Batılı aydınlarımıza’ kurdukları Türkiye karşıtlığı cephesinde yer alma tuzağından olabilir. O da değilse üçüncü sınıf iletişimcilerin başvuracakları ilkel bir konu yönetimi girişimi olabilir... O da değilse, bilemediğimiz bir yerlere işarettir: “Açın koynunuzu ben geliyorum!” şeklinde...

dahilinde değilsen, gitme! Söylediklerini bir tarafa bırak, bir anlık gafletti de. Bu ülkeyi, bu milleti seviyorsan, iktidardan memnun değilsen, bu milletin uyandırılması gerektiğine inanıyorsan, büyük bir yangını bir kıvılcımın çıkardığına inanıyorsan, o kıvılcımın içinde olmayı gözün alıyorsa gitme!
Mustafa Kemal, yedi düveli ele geçirmiş emperyalist devletlerin karşısında, elinde avucunda canından başka bir şeyi kalmayan halkına güvenip elde kalan bir avuç toprağı savunabilmek için gitmemişti! Terk etmek kadar kolay bir şey yok asıl şerefli olan umudun bittiği yerde umut olabilmektir. İşte "ya sev, ya terk et", bunu söyler! Hadi şimdi karar ver gidiyor musun, kalıyor musun?