Sevdakolik teğet

Dünyada başgösteren  küresel finans krizi ülkemizi teğet geçerken ben, tam kalbimin ortasını delerek geçen bireysel sevdakolik yaranın acısını yaşamaktayım. Finansal krizin teğet geçmesine rağmen kapanan kepenklere inat aklım, bu yarayı örtbas etmemek için kepenklerini kapatmıyor, yine, yeniden boy göstermek için binbir eda ve cakayı yüzüme giyinerek taptaze bir vitrinde kendini göstermenin çabası içinde.
Vitrinde caka satmak güzel de ya tezgah arkasında aylığını alamayan, nasıl ödeneceği muamma yığınla faturayı ödeme derdine düşmüş bir tezgahtar gibi kalbimdeki sevdanın süslü vitrinle kapanmayacak yarasını neyle yamayacağım? Elimdeki son variyetle bezediğin vitrinle kapanacak kadar hafif bir yara mı bu?

Finansal krizi çözecek nakit likiditesi, kalbindeki gayya kuyusunu doldurur mu sanıyorsun? Acaba imfnin kapısını çalıp standby imzalamayı önersem, bu kadar likiditeyi finanse edebilirler mi? Yoksa bu eksiği telafi etmek için sinei milllete mi dönsem? O kadar yastık altı birikimi çıkar mı dersin?
İnsanlar bu krizde kuruşlarına dokunmamak için sımsıkı cüzdanlarına sarılmışlarken  yastık altı merhametlerini istifadene sunmazlar, daha zor günler için sandıklara kaldırıp üstüne yükler yüklemişlerdir çoktan.

Muhannete elini de kalbini de açma en iyisi, kıvrıl kıvrıl da kendine bürün, aynada derdine görün.
Emperyalist sevdanın da kapitalin de canı cehenneme! İnsanlardan da kalplerden de çek elini artık...