Babama

Bir şiir yazayım istedim adına
Rediflerin, kafiyelerin düzeni anlatmaya yetmedi seni
Aslan gibi, dağ gibi desem
Her çocuk söylerdi bunları babasına
Vasat kalırdı

Çocukluğumda başladı hayranlığım sana
Elinde basit bir oltayla, bana yiyecekmiş gözlerle bakan balığı tutmuştun.
Kullanması zor bir fotoğraf makinesiyle
Her akşam batan güneşi sonsuza dek hapsetmeyi başarmıştın bir kareye
Kahramandın be baba

Gençliğim ilk yılları
Asilik girdi kanıma
Var variyet yoktu, her istediğime ulaşamıyordum ama
Senin ceketini, pantolonunu giydiğimde
Ödünç alıyordum kahramanlığını
 Ondandı asiliğim, yanlış anlama

 Babayla kavga etmekle başlardı
Dünyaya düzene baş kaldırmak, isyan etmek
Gençliğin şanındandı, genlere işlemiş
Ondandı asiliğim, yanlış anlama

Babayı sadece sevmek yakışmaz bir oğula
O nedenle ben seni
Öfkeli seviyorum be baba
Sana bir öfkem yok, yanlış anlama

 Yaş vardı otuza
Günler sayılı evladımı kucağıma almaya
Ben de baba olacağım ama
Senin kadar “baba” olabilir miyim acaba?