1 Mayııııııs, 1 Mayıııııs

Bir "1 Mayıs"ı daha büyük bir yıkım olmadan geride bırakmanın sevincini yaşıyorum.
1 Mayıs, terör örgütünün düzenleyeceği büyük bir eylemin istihbaratı sebebiyle yoğun güvenlik güçleri baskısıyla geçti.

Polisin bireysel şiddetine maruz kalan insanların mağduriyeti, en azından bunu gerçekleştirenlerin cezalandırılmasıyla telafi edilmeli.

Taksim olayı ayrı bir muamma zaten. Taksime çıkma konusunda sendikaların sınırlı katılımı kabul etmesi bazı çevrelerce geri adım olarak dile getirilse de mevcut durumlar göz önüne alınınca bence olumlu ve duyarlı bir yaklaşımdı, kabul edenleri takdir etmek gerek.

1 Mayısın öncesinde ve sonrasında çok şeyler yazıldı çizildi, ekranlarda görüntüler yayımlandı.
Medyanın büyük bir çoğunluğu polisin tavrını eleştirirken, cuzi bir kısmı ise provakasyon eğilimli, suratları maskeli, elleri taşlı sopalı küçük grupların polisle mücadelesini öne çıkardı.

Şahsen en beğendiğim yazı Yeniçağ'dan.

Devletin idare kadrosunda bulunanların sorumluluğu çok büyük, o görevde olmadan onların tepkilerini ve uygulamalarını anlamanın imkanı yok. ( Bu konuyla ilgili kısmen de olsa faydalı olabilecek bir kaynak: Doğan PAZARCIKLIOĞLU, Türklerin Tanrısı Devlet) Sadece ortaya çıkan görüntüler eleştiriliyor.

1 Mayısın gecesinde ekranlarda da iki program dikkatimi çekti; biri Siyaset Meydanı diğer de 32. Gün. Seyredince sarmadı, beylik laflar, sloganlar...

Taksime çıkma olayı bir hesaplaşma ve bu hesaplaşmanın ortadan kalkması mümkün değil. Tek çözüm fedakarlık ve zaman.

Kutlu olacak bir tarafı varsa KUTLU OLSUN demekten başka yapacak birşey yok. O da tabi kamu emekçilerine, özel sektör resmi tatil de olsa işçisinin işini bırakıp da meydanlarda bayramını kutlamasına izin vermez. Artık tadını en azından bütün işçi kardeşleri adına kamu işçisi çıkarıversin n'olcak?