Yaklaşık 4-5 aydır gözlerimi ne zaman sokaktaki, otobüsteki bir çocuğa yöneltsem bir anda benimle hiç alakası olmasa da arkası dönük olsa da dönüp doğrudan uzun uzadıya gözlerime bakıyor ve benim şaşkın suratıma hafiften gülümseyerek, ben gözlerimi ayırana kadar bakıyor. Hele bebek arabasında olan bebekler, ben onları görmesem dahi sağımdan solumdan aileleriyle geçerken birden göz göze geliyoruz, arabaları ilerledikçe arabadan düşercesine geriye dönüp bakıyorlar, aileleri müdahale etmese arabadan düşecekler neredeyse benimle göz göze gelebilmek için. Benim de onlardan farkım yok bebeklerin, çocukların gözlerinden gözlerimi alamıyorum. Sanki bana bir şeyler anlatmaya çalışıyorlar ama dilleri dönmüyor gibi, sevimli bir gülümsemeyle bakıp duruyorlar.
Ben... Ben ise doğmasına yaklaşık 3 ay kalan oğlumdan bir şeyler duymak beklentisindeyim onlardan. Biliyorum bir şeyler söyleyecekler ama sanki oğluma söz vermişler ağızlarını açmamak için.
Olsun, beklerim. Sen naz yapadur aslanım, baba oluyorum ya beklerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Türkçe kullan ey millet, dilinden utanma olma illet!
Türkçe yazım kuralarına riayet etmeniz, yazdıklarınızın daha anlaşılır olmasını sağlar.
Türkçe her yerde Türkçe'dir, kağıt üzerinde de internet sitelerinde de.
Türkçe yazım kurallarına bir göz atsam iyi olur diyorsanız bu bağlantıyı tıklayınız.