Şöyle bir manzara düşünün:
Biri 8-9, biri 4-5 yaşlarında iki erkek kardeş ve yine 4-5 yaşlarında bir kız çocuk, mahalle arkadaşları-komşu kızı belkide.
Büyük erkek çocuk, kız çocuğunu bir duvarın dibinde oturtmuş, saçlarını avuçlamış itip-kakıyor ve küçük erkek çocuk ise kızın suratına suratına tekme atıyor.Zavallı kız çocuğu ise can havliyle, bağırıyor, ağlıyor ama çevrede pazar günü sabah saatleri olduğu için kimse bulunmuyor.
Şans bu ki pazar sabahının köründe bu manzaraya şahit olup o kızcağızı o iki hayvan minyatürünün elinden kurtaran bendim.
Nasıl bir aile, nasıl bir çevre nasıl bir çocukluktur bu ya? Bu çocuklar bu kadar öfkeyi, nefreti, nereden öğrenip de vahşice uygulayabiliyorlar aklım almıyor!
O kızı o halde görünce inanın kalbim ateş topuna döndü, göğsüm yanmaya başladı. Allahtan ki uzaktan bağırdığım esnada, çocuklar kızı bırakıp kaçtılar yoksa o manzarada o çocukları elime geçirmiş olsaydım ben de bir hayvanlık sergileyebilirdim.
Pes diyorum pes... Allah sonumuzu, gençliğimizi hayır etsin!
Gerçekten de Allah sonumuzu hayır etsin.
YanıtlaSilBen de geçenlerde Face'te bir videoyla karşılaştım. Donup kaldım açıkçası. 14 yaşındaki bir kız çocuğu elleri kolları bağlanmış bir adamın kafasını kendisinden büyük bir bıçakla kesiyordu. Allah akıl, fikir versin hepimize ...