Üşüdüğümden değil

I

uzuyor zaman

bir ben biliyorum

gecelerin ne bitmez olduğunu

bir de yatalak hastalar

 

yorgun bir gam türküsü bana artakalan

üzerinde uyanıp durduğum sarı yapraklardan

 

o uzayan gecelerde

fırtınalar dallarını kırıyor ağaçların

bir at can çekişiyor önümde

sanki kıyamet kopuyor

çocuklar annelerine,

anneler çocuklarına koşuyor.

uzuyor geceler

üşütüyor geceler

ürkütüyor geceler

 

kar kefenlerken bedenimi

hayır,

üşüdüğümden değil titremem

kar yağdı diye değil!

gece gündüze dönerken

kanatmayıp yakıveren hançerden

 

II

 

ve sonra sabah oluyor.

bir minibüse biniyor,

herhangi bir durakta iniyorum.

yollara düşüyorum

 

sakınmıyorum ayaklarımı su birikintilerinden

sakınmıyorum kalbimi su birkintilerinden

 

parklarda, bahçelerde duruyor

boyacı çocuklara

efsunlu hikayeler anlatıyorum.

bir deli nem yürüyor hikayelerden,

sokağının kaldırımlarından,

nar ağaçlarından.

 

siliyorum parmak izlerini gözlerimden,

vapurlardan, iskelelerden, sandalyelerden

bembeyaz karlar gibi

düşüyorum gökyüzünden

hayır!

üşüdüğümden değil titremem

kar yağdı diye değil!

Nebi KAYA